Τεμαχίζαμε το μπροστινό μέρος από το αρνί. Το πλέναμε καλά, στράγγιζε και σε μια κατσαρόλα μπακιρένια και καλογανωμένη γιαχνίζαμε το κρέας με δικό μας γίδινο ή γελαδινό βούτυρο και λίγο λάδι (εξάλλου είχαμε πάντα έλλειψη) και ξερά κρεμμύδια.
Ροδοκοκκίνιζε το υλικό και ρίχναμε νερό να βράσει το κρέας.(***)
Παίρναμε σ(ι)ταρένιο αλεύρι (τόχαμε ήδη αλέσει στο μύλο). Στο χωριό είχαμε τρεις μύλους. Έναν στον Αγ. Νικόλαο στο λάκκο έναν άλλον στον Κρέτσο και έναν άλλον στο μεγαλάκκο.
Ρίχναμε σε μια σκάφη μαζί με το αλεύρι και αλάτι και νερό και ζυμώναμε. Το αφήναμε να ξεκουραστεί περίπου 1 ώρα. Στη συνέχεια χωρίζαμε σε όσα φύλλα θέλαμε να πλάσουμε (συνήθως 6). Ανοίγαμε ένα ένα σε μικρά φύλλα (μέγεθος πίτας για σουβλάκι φαντάσου). Τα ενώναμε μεταξύ τους αλείφοντας με λάδι ανάμεσα και τα πατάγαμε για καλύτερη ένωση με λάδι. Τα πλάθαμε μετά όλα μαζί σε ένα φύλλο. Το νέο φύλλο το ανοίγαμε και το απλώναμε σε σινί (μπακιρένιο στρογγυλό ταψί). Όμως ένα φύλλο το ανοίγαμε μόνο και ψήναμε πάνω στη σόμπα / μασίνα και από τις δύο πλευρές.
Ραντίζαμε με λάδι το κάτω φύλλο (τα ενοποιημένα) και βάζαμε μετά το ψημένο από πάνω.
Στο ζωμό που είχαμε βράσει το κρέας (***), έχοντας βγάλει το κρέας ρίχναμε 2 κούπες ρύζι. Μόλις φούσκωνε το ρύζι το ρίχναμε μαζί με το ζωμό πάνω από το τελευταίο (ψημένο) φύλλο. Κρατάγαμε μια κούπα ζωμό και την ρίχναμε στη διάρκεια του ψησίματος. Βάζαμε το βρασμένο κρέας πάνω στα φύλλα και το ταψί σε πυροστιά στη γάστρα που την είχαμε ήδη ανάψει (με το γνωστό τρόπο) . Ελέγχαμε τακτικά μην αρπάξει η πίτα και ρίχναμε ζωμό στη διάρκεια. Μόλις «έπινε» το ζωμό ήταν έτοιμη η πίτα (περ. 1 ώρα χρειάζονταν).