Οξυά, 31 Δεκέμβρη 2007

Το προζύμι – που αφήναμε στην άκρη όταν ζυμώναμε ψωμί – το λειώναμε με χλιαρό νερό σε μπακιρένια κατσαρόλα ρίχνοντας ταυτόχρονα αλεύρι και λίγο αλάτι μέσα.
Το μείγμα το «χτυπάγαμε» με χλιάρ(ι) [ειδικό ξύλινο κουτάλι] μέχρι να «γίνει». Το αφήνουμε γύρω στις 2 ώρες να φουσκώσει.
Στο αναμμένο τζάκι σε ένα τηγάνι ρίχναμε λάδι. «Καιγόταν» το λάδι και ρίχναμε μέσα το μείγμα με κουτάλι (μόνο). Η κάθε κουταλιά απλώνονταν λίγο μέσα στο τηγάνι και μόλις ροδοκοκκίνιζε από τη μια πλευρά τη γυρίζαμε με πιρούνι (μόνο) για να ροδοκοκκινίσει και από την άλλη. Όταν «γινόταν» τραγανιστές ήταν έτοιμες και τις βγάζαμε στον ταβά (μικρό ταψί με χερούλια). Έτσι όταν τελείωνε η ζύμη γινόταν κόλαση ποιος θα πρωτοφάει αν και οι περισσότεροι τρώγανε από τον ταβά να καίνε. Τις τρώγαμε με μέλι αλλά κυρίως με ζάχαρη. Βουτάγαμε τη λαγκίτα κατευθείαν στη ζάχαρη. στο λάδι καίγονταν το λάδι σε μια μπακιρένια κατσαρόλα ρίχνοντας μέσα και λίγο αλάτι.