Οξυά, 1 Γενάρη 2008
Ρίχναμε λίγο νερό σε κακκάβι (μικρό δοχείο). Το βάζαμε πάνω σε πυροστιά στο τζάκι και το αφήναμε να βράσει (πολύ ζεστό) και ρίχναμε καλαμποκίσιο αλεύρι. Μετά από λίγο το τραβάγαμε έξω από τη φωτιά και το αφήναμε σε θερμοκρασία δωματίου. Το αφήναμε 4-5 μέρες σκεπασμένο μέχρι να φουσκώσει.
Στο νέο υλικό – λίγη ήταν η ποσότητα εξάλλου – ρίχναμε αλεύρι και το βάζαμε σε μεγαλύτερο δοχείο (μπακιρένια κατσαρόλα συνήθως).
Βάζαμε το νέο υλικό σε σκαφίδι και ρίχναμε πάνω του λίγο ζεστό νερό, αλάτι και ανακατεύαμε με κουτάλα ξύλινη (μόνο). Το περιεχόμενο έπρεπε να ήταν ξερό (ίσα ίσα να «βραχεί» το αλεύρι. Το αφήναμε να γίνει χλιαρό (ο έλεγχος γινόταν με τον κλασσικό τρόπο. Βάζαμε μέσα στη ζύμη το δάκτυλο και αν άντεχε τότε ήταν έτοιμο).
Προσθέταμε και κρύο νερό για να γίνει ένα υλικό αλλά και να μαλακώσει. Βάζαμε και λίγο βρυζάλευρο για να γίνει πιο μαλακή η μπομπότα.
Το αφήναμε στο σκαφίδι έως ότου φουσκώσει (περ. 2 ώρες). Το γυρίζαμε μετά σε ταψιά (η μπομπότα δεν γινόταν όπως το καρβέλι σε πινακωτή ), που είχαμε αλείψει με ελάχιστο λάδι για να μη κολλήσει . Ταυτόχρονα ανάβαμε τον φούρνο, με χοντρά ξύλα, για να «κάψει». Ο φούρνος ήταν έτοιμος μόνο όταν ο ουρανός του είχε κοκκινίσει.
Με τον «ΓΚΕΛΜΠΕΡΟ» στρώναμε τα κάρβουνα στο φούρνο και πάνω τους βάζαμε τα ταψιά με τη μπομπότα. Κλείναμε το φούρνο με ειδική λαμαρίνα με χερούλι. Δεν σφραγίζαμε όμως το φούρνο. Μετά από 2 περίπου ώρες η μπομπότα ήταν συνήθως έτοιμη. Βγάζαμε τα ταψιά τα αφήναμε για 10 λεπτά έξω και μετά βγάζαμε το ψωμί από μέσα τους. Τα ψωμιά τα βάζαμε (ξάπλα και όχι όρθια) σε ειδική θέση σε ξύλινο τραπέζι. Μόλις κρύωναν τα βάζαμε σε «ΑΡΚΛΑ» (Ειδικά Ντουλάπια με σήτα μπροστά για να αερίζονται) για να διατηρούνται φρέσκα.